Benim Yolum

 Merhaba Dostlar😊 Yine film yorumuyla karşınızdayım. Bu bloğu açarken ilk yazılarımı film yorumları olacağını hiç düşünmemiştim ama bu sıralar çok güzel filmlerle karşılaştım. Herkes bu filmleri izlesin istiyorum bu yüzden buradayım. Yazıların ardından trailer ekliyorum onlara da bir göz atın. İlk filmimizin uzun ve zor bir adı var. Filmimiz, The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society. Türkçeye Edebiyat ve Patates Turtası Derneği olarak çevrilmiş.   Filmimiz ikinci dünya savaşın sırasında işgal edilen Guernsey'de başlıyor. Alman askerleri bir grup insanı durduruyor ve neden toplandıklarını soruyor. Onlarda yedikleri kızarmış domuzu gizlemek için bir edebiyat kulüpleri olduğu yalanını söylüyorlar. Kulübün kaydedilmesiyle düzenli olarak toplanmaya başlıyorlar ve klüp böylece kurulmuş oluyor. Hemen sonrasında 1946 yılına geçiyor. Yazar olan kahramanımız Juliet Ashton Londraˋda yaşıyor. Bir gün tanımadığı birinden bir mektup alıyor. Mektubu yazan kişi adresini bir kitapta buldu

   Merhaba, farklı tarzda bir film yorumu ilk yazım olacak. O zaman başlayalım.. Film bir olay içersede aslında bizim alışık olduğumuz filmler gibi değil. Mücadele içeren diğer filmler gibi müthiş galibiyetler yok. Ya da ölümlerle bitmiyor film. Tam olarak hayat gibi yani, iyi ya da kötü şeyler olsa da devam etti.   İlk olarak konusu şöyle; baş kahramanımız Bayan Green küçük bir kasabada bir kitapçı açmaya karar veriyor ki bu benimde hayalim, fakat tam açmak üzereyken onun kitapçı yapacağı bina birden anlamsız bir şekilde değerleniyor. Kasabanın önde gelenlerinden Bayan Violet binayı farklı şekilde değerlendirmek istiyor. Film bu iki kadının arasındaki çekişmeyi konu alıyor. Ben kitapçıya çok beğendim, tam benim hayalimdeki gibiydi. Binaya ve kasabaya hayran kaldım. Ben filmin son bölümlerini başlara göre çok daha fazla sevdim. Sonu da içimi rahatlattı. İzlerseniz sizinde sonunu seveceğiniz düşünüyorum.